Do napisania tego wpisu skłonił mnie – poza kolejnym początkiem roku, który na szczęście mnie omija – artykuł na mamadu.pl, zawierający list kobiety doświadczającej przemocy (mobbingu) w szkole. Od razu wróciły wspomnienia z mojej szkoły. Z moich wszystkich szkół. Z miejsc, które powinny uczyć szacunku i równego traktowania wychodziłam zastraszona, z bólem brzucha i nadzieją, że może następnego dnia będę niewidzialna.
Dlatego nie pojadę na żadne spotkanie klasowe, żadną rocznicę szkoły, żaden zjazd rocznika – z tymi ludźmi i z tymi miejscami nie łączy mnie ani jedno miłe wspomnienie. Przemoc w szkole zostawia głęboki ślad, który zostaje na całe życie i nierzadko ma wpływ na sposób podejmowania decyzji czy umiejętność nawiązywania kontaktów międzyludzkich.
Przemoc w szkole
Jeśli doświadczasz przemocy w szkole – mów o tym! Powiedz o sytuacjach, których doświadczasz komuś, komu ufasz. Jeśli jesteś świadkiem dręczenia – reaguj! Twoja reakcja i sprzeciw dla traktowania w ten sposób drugiego człowieka może przerwać czyjś koszmar. Nie bagatelizuj sprawy, kiedy jeśli przyjdzie do ciebie po pomoc. Przemoc w szkole sama nie minie. Trzeba mówić o niej głośno i przeciwdziałać na każdym etapie.
Dziecko, które pada ofiarą przemocy przestaje wierzyć w swoje umiejętności, boi się wychodzić z inicjatywą, ukrywa swoje zdolności, nie chce się wyróżniać, zamyka się w sobie, umniejsza swoją wartość, unika kontaktu z rówieśnikami/innymi ludźmi, czuje stres w podstawowych interakcjach społecznych, jest dla siebie krytyczne, odmawia sobie prawa do bycia sobą.
Bardzo długi czas zastanawiałam się, na jakich dorosłych ludzi wyrosły te dzieci, których się bałam i przed których wzrokiem starałam się ukryć tak dobrze, jak tylko mogłam. Być może nawet nie pamiętają, że kiedyś wyśmiewały, popychały, groziły. Teraz czasem myślę o tym, czy ich dzieci też staną się tyranami dla innych. Bo mam tylko nadzieję, że nie staną się ofiarami dla szkolnych tyranów – nikt na całym świecie nie zasługuje na takie traktowanie.
Gdzie szukać pomocy
Istnieje specjalna infolinia (tel. 116 111) dla dzieci, które są ofiarami przemocy psychicznej i fizycznej, na którą można zadzwonić, porozmawiać i dowiedzieć się, jaki jest sposób na rozwiązanie tej sytuacji. A Ty rodzicu – nigdy nie ignoruj sygnałów, które daje ci dziecko.
