Co jakiś czas mam nagłe zachcianki żywieniowe, które muszę zaspokoić jak najszybciej, bo inaczej nie mogę się odnaleźć. Czy tylko ja tak mam? Dzisiaj będzie tak, jak lubię jeść najbardziej – bezmięsnie, kalorycznie i bardzo serowo. Naszła mnie ochota na dużą porcję lasagne ze szpinakiem i poczwórnym serem. Bo po co się ograniczać.
Na (bardzo) dużej patelni podsmażam dwie cebule do momentu zeszklenia, po czym dorzucam kilka posiekanych ząbków czosnku. Ja lubię bardzo czosnkowe jedzenie, więc zazwyczaj wrzucam co najmniej sześć ząbków. Do tego wrzucam trzy garści pokrojonych na cztery pieczarek. Smażę razem aż pieczarki się przyrumienią. Wrzucam całe opakowanie szpinaku, dokładnie mieszam i zostawiam na średnim ogniu na ok pięć minut, do momentu oklapnięcia szpinaku. Zwiększam ogień i co jakiś czas mieszając czekam na odparowanie tego, co wypłynęło z pieczarek i szpinaku.
Na koniec dorzucam opakowanie koziego sera lub mascarpone – ważne, żeby był tłusty, gęsty i kremowy. Mieszam go dokładnie z pozostałymi składnikami i zestawiam z ognia. Przygotowuję sos beszamelowy, którym pokrywam dno głębokiego naczynia żaroodpornego. Kładę warstwę płatów makaronowych (niewymagających wcześniejszego gotowania – to nigdy się nie udaje), następnie warstwę nadzienia, na to odrobinę (lepiej mniej niż więcej) parmezanu – startego lub w listkach, polewam sosem beszamelowym i kontynuuję układanie tych warstw aż nie zabraknie nadzienia. Zwykle wychodzą mi cztery grube lub pięć cieńszych warstw nadzienia.
Ostatnia warstwa to makaron, na który wylewam pozostały beszamel, posypuję bardzo grubą warstwą tartego, żółtego sera – rodzaj sera zależy od smaku jaki preferujesz. Ja lubię łagodne sery. Na ser kładę grube plastry mozzarelli.
Nastawiam piekarnik na 180 – 200 stopni i wkładam lasagne na ok. 20 minut. Ja wkładam do zimnego piekarnika, żeby lasagne przygotowywała się stopniowo – nie chcę na starcie mieć przypalonego sera, kiedy makaron będzie jeszcze twardy.
